جایگاه میرنوروز از نگاه ملی مغفول مانده است

محمدجعفر محمدزاده امروز (25 اردیبهشت) در دومین نشست ایوار با موضوع شعر میرنوروز که در سایت دایره المعارف مطبوعات ایران برگزار شد، اظهار داشت: بازخوانی اشعار عرفانی و تعلیمی میرنوروز نشان می دهد که جایگاه این شاعر مهم عصر صفوی در گنجینه شعر فارسی مغفول مانده است. شاعرانی چون میرنروز را باید از منظر ملی قدر دانست و مطالعه آثار او مبنای هویت ملی ما در ایران فرهنگی قرار گیرد.

رئیس دایره المعارف مطبوعات ایران ادامه داد: اگرچه ویژگی غالب اشعار میرنروز سبک هندی است، اما تأثیر او از شاعران سبک عراقی و آثار شاعرانی چون نظامی مشهود است.

نویسنده کتاب «بیداری در باغ مامان» افزود: با توجه به برتری شعر میرنروز و تأثیرپذیری از ادبیات منطقه، با توجه به اینکه امروزه بیش از 4000 رباعی اضافی منسوب به خیام وجود دارد، اشعار بسیاری به این شاعر منسوب است. عاشق که باید به ایلامی ها نگاه کند، سرچ را از ناصرچ می شناسد.

شعر میرنروز با مضامینی از قرآن آمیخته شده است

علی اکبر شکارچی، موسیقیدان و فرهنگ شناس نیز در این نشست گفت: میرنروز شاعری وارسته و آزاده بود که شعرش با عشق و هنر آمیخته بود، گویی دستش در جیب خداست. شعر میرنروز با مضامینی از قرآن آمیخته است و تا شاعر باطن تهذیب نشود، آیات مذهبی پرشور از او بیرون نمی آید.

نویسنده کتاب «بیست ترانه لوری پیر» تاکید کرد: در شعر میرنروز آرزوها نیز در کنار خداشناسی، طبیعی و برخاسته از حقیقت روح انسان است. توجه به امیال نفسانی و ابعاد جسمانی جزئی از وجود انسان است و دلیلی بر انکار آن وجود ندارد.

خالق «کوهسار» و «بهاربد» خاطرات خود از ایجاد گروه چاووش را با اساتیدی چون حسین علیزاده و زنده دان هوشنگ ابتهاج، محمدرضا لطفی و پرویز مشکاتیان بیان کرد و افزود: ملودی های لری زاییده زندگی و طبیعت است. شعر میرنروز نقش مهمی در پیشرفت موسیقی داشت

«میرنوروز» شاعری است که نیاز به آشنایی مجدد دارد

کرم علیرضایی نویسنده کتاب «میرنوروز شاعر گمنام» نیز در دومین نشست ایوار با اشاره به اینکه باید دیدگاه میرنروز اصلاح و تغییر یابد و شخصیت این عارف و منتقد زمان خود به درستی شناخته شود، گفت: : دو چهره این شاعر من شیفته ماهیت شعر او هستم و نباید او را گاه دیو و اهورا دانست، در حالی که امروز حتی خیابانی به نام او وجود ندارد.

نویسنده «آوازهای لری میرنروز» به جنبه های عاطفی شعر میرنروز اشاره کرد و اظهار داشت: در شعر میرنروز آنیما عشق متبلور می شود که نباید آن را فحاشی دانست.

علیرضایی افزود: سه نوع زن در شعر میرنروز برجسته است، زن اهورایی، زن اهریمانی و زن آرمانی و آنیما که شایسته بررسی روانشناختی است.

میرنروز شاعری عالی در سبک و زبان است

فرزین رسایی، مترجم و زبان شناس نیز در دومین نشست ایوار گفت: بررسی احوال میرنروز در پژوهش امروز مغفول مانده است و انتظار می رفت نویسنده و پژوهشگری برجسته ای چون عبدالحسین زرین کوب شعر میرنروز را در آثار خود عرضه کند. ”

وی آشنایی زدایی را هنر اجتناب ناپذیر شاعران خواند و تصریح کرد: هنجارگریزی و هنجارسازی در شعر میرنروز بسیار است.

وی ادامه داد: موسیقی شعر میرنروز چه از نظر آوایی و موسیقی بیرونی و چه از نظر ساختار عمودی و موسیقی درونی سرشار از نوآوری و نوآوری شاعرانه است.

این مترجم و پژوهشگر زبان افزود: اشعار زیادی به میرنروز منسوب است که به دلیل سبک و مضمون می توان آنها را شناخت و از کاناپه او حذف کرد.

رسایی با اشاره به ترجمه ناپذیری شعر گفت: در جغرافیای میرنروز مردم ماهیتی شاعرانه دارند و همزمانی زبانی در ابیات میرنروز و پدیدارشناسی شعر او جای بررسی بیشتر دارد.

دوری میرنروز از مراکز رسمی شعر عصر صفویه دلیل غیبت او از تاریخ ادبیات ادبی است.

در ادامه این نشست یادداشت عبدالجبار کاکایی شاعر قرائت شد. وی با اشاره به اینکه بی توجهی میرنروز به مرکز رشد سبک های ادبی در قرن دوازدهم یعنی اصفهان و شیراز، کمتر از او در تاریخ ادبیات پژوهی یاد شده است، تاکید کرد: میرنروز بیشتر از کتاب های دعای فارسی اوست. و تحمیدیه ها به دلیل واژگان گویش لوری بین توجه کنند. البته در شیوایی بین تمهید و نعت و آثار غنایی او تفاوت معناداری وجود دارد که احتمالاً به تجربیات شاعر برمی گردد.

شاعر آثار «سالاری هاعلی» و «آخرین ترانه ها» با اشاره به سطح زیبایی شناختی آثار میرنروز افزود: داستان های عاشقانه برگرفته از اشعار میرنروز، روال عادی نوشتن تاریخ بومی سرزمین ماست که نیاکان رویاهای خود را در آثار نوابغ و نخبگان بازبینی کردند.”

بازنگری در آثار شاعرانی چون میرنروز اساس زبان فارسی است

ساسان ولی زاده، کپی نویس و فعال فرهنگی و رسانه ای که به عنوان مجری کارشناس در نشست ایوار حضور یافته بود، گفت: گنجینه زبان فارسی جورچین با بازخوانی آثار شاعرانی چون میرنروز تکمیل می شود و کشف و ارائه این آثار اساس است. به زبان فارسی».

شاعر کتاب «بوتیک هانا و ایوار» درباره جایگاه زن در آثار میرنروز گفت: میرنروز شاعری است که نبض تند زندگی اش در آثارش دارد. زنستایی در شعر میرنوروز لطافت دلنشینی به اشعار خود بخشیده است، از این رو با آشنایی زدایی از شعر، به جای تصویر تکراری «گل ها» از استعاره «جهنم» برای عاشق استفاده می کند که معماری لطیف شعر را نشان می دهد. ذهن، توجه به ارجاعات مفهومی و آرامش بخش به این واژه

وی درباره نشست های ایوار توضیح داد: این پویش فرهنگی مستقل هر ماه با نقد یک فرد یا بازنگری یک موضوع فرهنگی سعی در بازآفرینی و ارائه فرهنگ لرستان در آینه هویت و فرهنگ ملی دارد.

تحقیق ما به آثار مسافران اشاره دارد

اسد غضنفری، فعال فرهنگی نیز در مراسم بزرگداشت میرنروز شاعر عصر صفوی با تاکید بر اینکه به دلیل عدم رویکرد پژوهشی و بی توجهی محققان داخلی، مراجع و رویکرد ما در پژوهش به آثار غربی است. مسافران افزود: برای بازیابی هویت واقعی فرهنگ لرستان نیازمند مطالعه و بازیابی اسناد و منابع دست اول این جغرافیا است.

این فعال فرهنگی با اشاره به تلخی ها و نحوه گردآوری و تصحیح مطالب رایج در دیوان میرنوروز از زندگی نامه اسفندیار غضنفری امرایی در سال 1347، گفت: در آن زمان میرنوروز را جز در موسیقی نمی شناختند و این میرعراف وارسته. به عنوان شاعری هوس باز و بداخلاق شناخته می شد.

انتهای پیام